kemiklenir dilim bakışların yüreğime sızınca,
harfler kelimeleşmez,
kelimeler cümlelere bir ömür dargın.
işlenmemiş günahların sorgusuz mahkumiyeti,
her gece yüreğim giotinde paramparça,
dar ağacında fikirlerim,
ve içimde bir tükenmişlik
adını sensizlikten öte koymayı bilemediğim,
ağlama duvarım, elimdeki resmin.

bir vapur bir sabah tüm ümitlerimi aldı senle,
hançerlenseydim, kurşunlansaydım, ne olurdu
bir sensiz bırakılmasaydım.
ağır dargınlık saatlere, takvimlere...
sensizlikte günü yıl, senleyken yılı gün geçer.
ey ütopik dünyamın parlak güneşi,
bu tezat nasıl biter?

yüreğim buharlaşır beynime doğru,
sensizliğin amansız ayazına maruz.
kezzaptan yağmurlar yağar ömrüme
ve can verir çiçeklerim, kuşlarım ölür.
korkar dönmeye
hasret kaldığım göçen martılar.

al şafaklarda bekçi kesildi gözlerim
bir vuslat uykusuna,
ne bir yudum sevgi sunan var,
ne de bir ağızlık küfür.
yalnızca sensizliğe uzanır sessizce ellerim.

düğümlenmiş gece-gündüz, yıl ve ay,
virgülle nokta, su ve köz...
çözülmeyen ilmekler beynimde.
kim çözer bu denklemi,
kaç kitap, kaç lügat, kaç ömür,
HANGİ SÖZ?