-Bazen harbe giden bir yiğitti öfken
Bazen çorak topraklara gül götüren yağmurdun
Bazen yavru ceylanları emzirirdi gülüşün
Bazen hüznü bir tabutta gözlerinde bulurdum-

Vuslatınla yanardım firakın kıyısında
Ben aldanırken yosun tutmuş asude nazarlara
Gölgen yansırdı dilenci bakışlarıma

Ölüm düşüncesinin ruhumu sardığı dakikalarda
Veremeyeceğim hesapların korkusuyla sana koşardım
Girip yıkanmak isterdim bengisu fışkıran pınarlarında

Sen gelirdin bazen
Ve kuşlar peşinsıra
Karanfil kokusu bir de yanaklarında
Şimşekler gezinirdi saçlarımda korkardım
Hangi gezegen olurdu bilmem gözlerin
Bakardın un ufak olmuş dağlarıma

Sonra giderdin...
Giderdin tüm evreni de katarak yanına
Biraz çilekeş avuntu
Biraz da karanfil kokusu bırakarak avuçlarıma

Bedenimde tutukluydu ağrılar
Ben tutukluydum canhıraş ağrılara
Düşmanım sanarken onları
Farkettim ki;
Beni yaşatan bu ağrılarmış oysa ...