Yine belirdi uzakta!

Hiçbir sabah ne bir dakika geç

Ne de vaktinden biraz erken selamlardı iki yakayı.

Bir sağa, bir sola yatar

Ama asla yenik düşmezdi dalgalara

Hacıyatmaz misali.

Boğazın eşsiz akıntısında

Usta bir sörfçü edasıyla yol alırdı,

Ve o vakit kıyıda da bir çift göz seyre dalardı...

Sekiz Onbeş Vapuru’ ydu yolu gözlenen

İskeleye yanaşınca insan seli yaşanan.

İnen yolcuların koşuşturması

Olabildiğince hızlı ve kararlı atılan adımlar

Denizden karaya taarruz eden

Bir ordu misali.

Lakin her sabah aynı kargaşada

Beyaz tenli, minyon tipli

Küçük bir hanımefendi vardı beklenen;

İki kıtanın arasında öne çıkan

Görkemli Sekiz Onbeş Vapuru gibi.

Uyku sersemi halimle

O kalabalığın arasında

Kolayca seçebiliyordum bu küçük hanımefendiyi;

Gökyüzünü saran kapkara yağmur bulutlarının arasından

İte kaka sıyrılıp,

Tüm ihtişamıyla kendini gösteren

Güneş misali.

Vapurun üstü açık kısmında belirdiği anda

Güzelliğiyle aynı farkındalığı yaratıyor,

Etrafa saçılan göz alırlığı

Kalbimin yaydığı tüm frekansları kendinde topluyordu

Mıknatıs misali.

Sabahları yataktan alelacele kalkıp

Bir randevum varmışçasına hazırlanmam da,

İskelede sevgilisini bekleyen gençler gibi

Sekiz Onbeş Vapuru’ nun yolunu gözlemem de,

Artık bu "küçük" hanımefendinin

Hayatıma fısıldadığı "kocaman" bir Merhaba’ ydı...

-Halis İPEK-
tr-tr./people/Halis-%C4%B0pek/1469646329