Uzaktaki sevgiliye yapılan yolculuk gibiydi

Yılın bu en kısa geceleri.

Ne zaman daralır, ne de gözlerin kapanır

Ve gök kuşağının altından geçmeye çalışmak gibi

Sen yaklaştığını düşündükçe sonu gelmez.

Sonundaysa mutlaka yorgun düşer göz kapakların

Kurduğun, yaşattığın onca hayalin yükünü taşıyamayarak.

Nihayet uzun bir yokoluşun ardından

Yeni bir varoluş mücadelesi başlar elinde olmadan, istemeden.

Birbiri üzerine mühürlenmiş kirpiklerini

Avuç dolusu soğuk suyla, acımasızca

Ayırmanın cezası sanarsın

Yeni bir Temmuz sabahına uyanmayı

Yeniden yalnız bir güne ilk adımı atmış olmayı...



...Hiç de yabancı olmadığım bu ruh haliyle

Dünyaya yeni gelmiş bir bebek gibi açtım gözlerimi

Hiç kaybetmemiş gibi

Ve habersizce, sanki her şey yerli yerindeymiş gibi

Tüm sessizliğe ve sensizliğe rağmen.

Ve fakat,

İlk hemen karşımdaki duvar saatinde buldum kendimi;

İçindeki en hayati parçası tükenmiş

Durmuş, hiç bir işe yaramaz halde

Başa çıkamayacağı büsbütün bir çaresizlik içinde.

Akrep çok uzaklarda bir köşede kayıpları oynarken

Yelkovanın eli kolu bağlı, hareketsiz...



Hemen yanıbaşımdaki perdeyi araladım...

Duraksadığım her an,

Odaklandığım her varlıkta kendimi buluyordum.

Bu kez tüm dikkatim,

Elleri cebinde, başı önde yürüyen ihtiyarda!

İhtiyar,

Elinden oyuncağı alınmış bir çok gibi

Mutsuz, karamsar, terkedilmiş, yapayalnız...

Hala unutamadığı biri varmış gibi de düşünceli!

Sanki buralardan uzaklaşıp,

Kendini iyi hissettiği, ait olduğu ve olması gerektiği yerde

Olabilmenin hesapları, arayışları içinde.

Gerçekten seviyor bu ihtiyar!

Ve belli ki üzerinde bir sırma saçlıya teslimiyet var...



Geceleri gelmeyip,

Gündüzleri karşıma dikilen bu ölümvari uykum

Yine sabah saatlerinde buyurmuştu.

Ve bu yokoluşun belirtileri olan seraplar..!

Gözlerim dalıp gitmek üzereydi,

Sol yanımda ise hep aynı çarpıntı!

Bir yanda Temmuz sıcağının esaretindeki bedenim,

Seraplarla yükselen ateşim,

Bir yanda içinde fırtınalar kopan sol yanım.

Ve buğulanan bu camdan kalbe;

Kısacık, tek bir kelime yazmaya çalışan ben!

Farkında olmadan ne yazdığımı anlamaya çalışırken

Tekrar bir yokoluş,

Bir tatlı huzur, huzur, huz...

-Halis İPEK-