“biz” diyebilmek isterdim
senden ve benden yana
yaşamda bütün ayrışmaların inadına
“biz”




sen ve ben, ikimizdik işte
bir zamanlar mı demeliyim ki şimdi?
yalın ve net …
söyle!




“biz” olmuştuk oysa ki
sen ve ben
o bir zamanlar dediğimiz zamanlarda …




neydi paylaştığımız hiç düşündünmü?
sevgiden başka neydi ki öylesine güzel
bizi bağlayan birbirimize?
nasıl da bağlanmıştık “biz”
yaşamın bütün acımasız tuzaklarından habersiz
paylaşmıştık dertlerimizi birbirimizle …




en çaresiz günlerimizdi belki
birbirimizle avunmuş,
inadına yıkılmamış
ayakta kalabilmiştik "biz" , seninle …




şimdi,
“biz” bile diyemediğim
sen ve ben,
iki yabancı gibiyiz… öyle mi?
belki “gibi”’ si bile fazla
iki yabancı’yız artık seninle …




işte budur yalan dünya …




haydi şimdi gülümse
ve dans et mutluluklarla
ya da,
yan kaderine
göz yaşlarını sellere karıştır önce
sonra,
bulut ol yağ üzerime
neye yarar artık …




sahip çıkmadığın sevdaların ahı tutar insanı
gün gelir, gölgeni bile tanıyamazsın aynalarda
gördüğün yalnızca yalnızlığındır
seni , o kendi korkak yüreğinden
sen bile kurtaramazsın …





çok üzgünüm,
ikimiz için ...
ama ,
en çok da senin için biliyormusun?
.......
.......



keşke biraz cesur olabilseydin …







Mert YİĞİTCAN
18 temmuz 2011
Küçüksu / istanbul