8
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
2138
Okunma
kim gölgesini silebilir ki hayattan!
ben.
bu gece toplayıp kaldırımdan sol cebime attım karartımı,
parmaklarımı ağzıma sokup bir ıslık çalıyorum
kendimin erketesiyim ıssız sokaklarda
kaçmalıyım
sensizlik geliyor üzerime!
sana kaçıyorum görmüyor musun
yılların içinde düşe kalka koşuyorum
canım kırılıyor
dizlerim paramparça!
kanlı gözlerimi rakıda göremezsin ki
şarap içmeliydin kalbimi yerken,
ye de bitsin artık
utanarak saklansın gönlüm bulamayacağın yere;
boşuna uğraşma
mevsimi geçti akasyaların
ve çok erken zakkum çiçeklerine!
ve biliyorum
öptüğüm yerde kaldı dudaklarım
yük oldu omuzlarına.
gidiyorum artık seni sende bırakarak
istediğin makamda çal
istediğin gibi oyna;
gayrı ressamı olmayacak aşk tablosunun
hep boş kalacak göğsümdeki tuval!
ö.n
5.0
100% (7)