Biz neleri,kimleri unuttuk oysa; ama nedense birileri hatırlattı hep O’nları.
Aslında kaybettik dediğimiz şeyler,ya da hatıralar diyelim buna, en çok ne zaman hatırlatır kendilerini biliyor musunuz? Söyleyeyim: unutmaya çalışırken.
O yüzdendir bunların provalarını yapmamız!

Belki de buna istinaden ‘Unutma Provaları’ adı konulmuş bu şiire-seriye-.

Sahi neden olmasın ki?
…
Ne çok şey hatırlattı yine bu şiir bana,alıp beni çok uzaklara götürdü
ve bir o kadar da yakınlara.Uzak ihtimal, yakın ihtimalden daha sıcak geliyor –sanki-.

‘’...ben seni abartmıyordum
doğruyu
sadece doğruyu söyleyeceğime yemin etmiştim -hatırlıyorum-‘’

Aslında öyle bir abartmışsınız ki O’nu, o abartının bile farkında değilsiniz.
Zaten bir şeyleri veya birilerini abartırken, abartmak için abartmazsınız ki.
’O’nlar abartıdan ibaret başka bir şey değiller zaten. O kadar karmaşık ki duygularım şuan,ben bile çözemiyorum onları.Anlatıyorum.

Şair! Hangi doğru ve hangi yemin? Hatırladığınız ne?

Mungan’a kulak verelim ne dersiniz:

"hatırlamak başka şeydir, hatıra sahibi olmak başka. ben hatıra sahibi olmayı bilenlerdenim.
Gerektiğinde onların başını beklemesini de bilirim. Şimdi hatıralarım karşısında bile yalnızlık çekiyorum."

Hatıralarının karşısında yalnızlık çekmek,ne tuhaf duygu, öyle değil mi?
Kaçımız hatırlıyor?
Herkesin geçmişi var-olabilir-; ama herkesin hatırası yok. Bu yüzden geçmişi söver durur bazılarımız.

‘Gelecek ve Geçmiş’ birbirine kan bağıyla bağlı iki kelime ve bunu anlamlandıran (anlamsızlaştıran) bizler.

‘’ Gelecek, el değmemiş geçmişten başka bir şey değil’’

oysa hep bunu tartıştık; ama bir türlü bulamadık cevabını,bulmak istemedik belki de.

Çok düşünüyorum çok.

Devam mı edelim?

‘’doğmayan bir güneşin beklentisi yüzümde
yerini asırlık çizgilere bırakırken
dönmeyen trenlerimin garları kalabalıktı yine’’

Umutsuzluk sarmış bu bölümü.Ve bir o kadar da yalnızlık.
Yine yalnızlık.
Bu yalnızlıkla başımız dertte.Ama onsuz da yaşanmıyor.
Gar’ın kendisi yalnızlık.
Birilerini bekleyen yolcularla taşmış.ama ne gelen var ne giden.
Giden olacak belki ama,şimdi değil.

...

Geç kalmak bazen biraz da gitmektir.Bilmiyorum ama çok yoğun geldi bu bölüm
,anlatmakta zorluk çekiyorum.
Ya da neden anlatmaya çalışıyorum,sadece okuyup gidemez miyim?
Hayır,anlatmalıyım,anlatmazsam delirebilirim çünkü Sait Faik misali.


‘’çünkü
bir yalan daha söylesen inanacağım, biliyorum... ‘’ O’na rağmen inanmak gerek.İşte bu yüzden abartırız biraz da.
Yalan söylediğini bile bile inanırız.

Bende inandım!

Sahi neden inandım ben?


Unutmaya devam…

Ses'e saygılar



Harun Aktaş tarafından 7/25/2011 7:52:42 PM zamanında düzenlenmiştir.