1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
841
Okunma
Rüzgârdan ses soluk yok,
Kilit vurmuşlar kulaklarıma,
Güneşi gören gözüm yok,
Duvar örmüşler göz kapaklarıma.
Koşturan, ağlayan çocuklar yok,
Nefesleri kesilmiş sanki
Çığıran, gülen bebeler yok,
Sütten kesilmişler gibi.
Havlayan uluyan köpekler yok,
Artık bir şeye ses etmiyorlar,
Kuşluk vaktinde öten horozlar yok,
Sabah doğan güneşi artık hissetmiyorlar.
Benim bildiğim insanlar yok,
Gün geçtikçe kayboluyorlar,
Savaştan ölümden haber yok,
İnsanlar insanlıklarını öldürüyorlar.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz