güne küskündür gece
dinletir sesini
isyanları akar gider
gölgelerle oynaşırken sessiz ve yalnız
faili meçhullerin asli faili
ne sen
ne de ben




birer figüran gibi oynar hayat bize kendi gölge oyununu
seni bilmem ama
benim , mevsimsiz sonbaharlarda kaldı
bütün sevdiklerim
hep vakitsiz baharlarda soldu gitti sevgi çiçeklerim
vurgunlarda hep yandı bu yürek
tutmaz oldu ellerim
bildiğim bu
gördüğüm de
hissettiğim de bu gerçek




artık bütün rüzgarlarda
savrulan saçlarının kokusu
kaybettiklerim ki
hep zamansız mekansız
bulutsuz gecelerde solgun birer yıldız artık
yalnızlığımı paylaştığım hüzün akşamları




kime ah edeyim ki ben
engellenemez bir gidişteki yazgımıza
sen ya da ben neyi değiştirebilirdik
söyle !




olacaktı zaten olan
dönülmezliği bilinen bir yolculukta
geriye dönülemeyen bir yoldu
hep zamansız telaşlarda önümüze çıkan





artık gülümseyişler kaldı sevgiliden
bülbüllerin kadere inat
şen kahkahaları birde
rüzgarlarda yanarken
son nefese kanat çırpınışlarında
hep solgun
ve nedense hiç açmadan solan güllere
söylenmiş ilan-ı aşklarda

biraz sen
biraz ben
biraz da hüzzam makamında





çok eski
ve hüzünlü bir şarkıdır zaman …





Mert YİĞİTCAN
10 temmuz 2011
küçüksu / istanbul