Artık her aynaya bakışımda
Yeni bir ben görüyorum
Farklı farklı suretlere takılıyor gözüm
Tek açıklaması var bunun
Ya aynalar yalancı
Ya da yüzüm...

Hatırlamıyorum bile
Tırmanıp bir kayanın tepesine
En son ne zaman güneşi selamlamıştım
Geçen yüzyıldı sanırım
Penceremden yıldızlara el sallamıştım
Şöyle ağız dolusu kahkahayla gülmeyeli bin yıl olmuştur
Dudağı yoran tebessümler geride kaldı
Şimdilerde sebepsiz yere gülümsemek
Yosun solucan harcı...

Üç-beş voltalarının da tadı kalmadı
Uyku desen zehir
Yatmaya da korkuyorum
Sanki uyursam bir daha uyanamayacağım
Sanki gecenin bir yarısı bütün müştemilatıyla
Üzerime devrilecek şu koca şehir...

Öyle geçim sıkıntısı memleket hasreti
Aşk yarası filan da değil
Bende bilmiyorum bu beynimi kemiren
Bu imanı yok
Bu Allah’ın cezası sancının sebebi nedir...

Eskiden darlandıkça kaleme sarılırdım
İyi kötü üç beş kelam
Olmadı iki satır şiir
Artık o da içimden gelmiyor
Harfleri bile unuttum
Kelimeler sersefil...

Git gide yaşlandığımı hissediyorum
Düz yol yokuş
Yokuşlar hepten işkence
Kırk’a selam durmuşum
Gençliğin uzatmalarını oynuyorum
Acemice...

Şimdi her aynaya bakışımda
İrkiliyorum
Emanet gibi duruyor yüzüm ellerim
Bu gidişle galiba
Aynalara küseceğim...