hatırladım
bir yerdey di uzak bir yerde
orta çizginin düzleme şimal’den eğri değdiği
ve gölgelerin sabah akşam değil
her daim uzun olduğu demlerde
zamanın saklandığı köşelerde
işte öyle bir yerde...


sönmüş volkan’lara yarı donmuş kimya işçileri giderdi
merkepleri kaderleri kendileri
siyah beyazlarda donarken an’ları
gezginlerin merceğinde
ezgin ezgin bakarlardı öylece...


bilmiyorum
kaç kiprikten ok işledi ciğerime
kaç ürkek göz yapıştı gövdeme
insandım
taşıyamadım
derdindeyken seher dilberleri mahmur
erteledim sevdalarımı
bakamadım...


zalımdır hayber’in kırmızı kayaları
tozu kan kokar teri emek
cin kuşatmalarına yenilmiştir kavim’ler
el kadar gökyüzü
tek yudum su,hayat demek...


inadına
iandına keskinleşir çakıllar
her adım sancıdan öteye çığlık
ekmek zirvede fer bir atımlık...


ben
beni hatırladım
sevdaya dair yazıyorum diye
hep kendimi kandırdım...







kasım