Sevmeyi çok iyi bilirim aslında.
Herkesten daha iyi.
Bir tek sevilmeyi beceremedim şu hayatta.
Ben miydim beceriksiz olan,
Yoksa karşımdakimiydi mızıkçılık yapan.
Kaç kez oynadım ayrılık denen oyunu.
Senaryosuna gerek duymuyorum artık.
Hani huylu severmiş ya huyunu.
Huyumdan vazgeçemiyorum artık.
Çok kötü bir huy bendeki.
Sevdim mi adam gibi severim !
Haa bir huyum daha vardır ki.
Geceleri ağlarım.
Nedenlerim olmadı hiç. ’Desemde İnanma’ !
’Sen’ diye başlayan cümlelerime mesafe koydun ’Siz’ dedin.
Ben Bir ’Sen’ isterken, Beni Sen’sizliğe ittin.
Bak ezberimde son perdemiz.
Ben feryat figan senin hastan.
Sense kurgunlanmış kocaman bir yalan.
Terkleri oynuyorsun şimdi.
Gidişin olmadı hiç gelişin gibi.
Galiba benimde ölümlere oynamam gerek.
Küçük bir beden, yaralı bir yürek.

Son sözlerim son nefeste çıka gelir.
Hem ölümüm manasız hemde var oluşum.
Bu beden bu yüreğe dar gelir.
Terk-i bir-yâr olmuşum.


Hakan Özalp...