Kimi görsem bir göz yaşı saklar göz çukurlarında.
Ağlamaya meyilli ama gurura sığınan insanlar bunlar.
Kimi ise ağlar gururu ayaklar altına alırcasına.
Hepsi yeni bir şekil vermek isterler hayatına.

Hepsinin farklı dertleri var belki.
Hepsinin yıkılan düşleri var belli ki.
Sevdasından yoksun kalmış kimi sevdiğinin.
Bilmez ne olduğunu bazısı adını duymamıştır sevginin.
Kimisine haykırmak isterim hangi akla seviyorsunuz diye.
Sonra duraksıyorum. Peki ya ben?
Düşünüyorum ben hangi akla sevdim? Diye.
Papatyalara onlarca küfür ettim ‘Sevmiyor’ çıktığı için.
Bir oyun destesini bile elime almadım.
Sen bir Kupa Kızı olmayı beceremediğin; Bense Vale rolü oynayamadığım için.
Ve bugün aldım kalemi elimde papatyaya 1 yaprak daha çizmeyi denedim.
Sırf lanetler okuduğum papatyaların falında ’Seviyor’ çıksın diye.
Destedeki bütün kağıtları yaktım, Kızıyla Valesini bir kuytuya bıraktım.
Saçma bir hayali geçekmiş gibi davranabileyim diye.

Hakan Özalp...