Bir yalana gönül verdin, mecburen…
Sokaklar sana aşık çocuk.
Erken yoğruldun zamanın kırbaç tutan ellerinde,
Bir oyundun ya da her oyuna oyuncak..
Sokaklar sana anne,
Kaldırımlar gece boyu sığınak.
Isıtmaz ki seni umutla başını yasladığın,
Taştan kucak.

Yeşermeden başladı,
Ömrünün yaprak dökümü.
Dört mevsimde soğuk, ayaz ellerin..
Ve sende baharlar bile hazan mevsimi.
Duvar dibine çömelmiş.
Ürkek duyguların bekler ölümü.
Çocuk saçlarında aklar,
Gelinliklerin sanki göz alıcı simi..

İffetini paçavraya dönüştüren,
Arsız aşk hırsızları..
Aşkı ceplerine koyup,
Ona buna peşkeş çekerler.
Senin tüm bahşilerini,
Bir kadehte yutarlar.
Ve hiç düşünmeden seni.
Sabaha hiç bir şey olmamış gibi uyanırlar..

Sırtındaki yamalı gömleğinde,
Ertelenmek bilmez yığın yığın kederler.
Tanımın yapılmadı ya da..
Aynamızda yansıması olmayan gerçekler.
Senden aldıkları ucuz gülücükle,
Fantezi dünyanın yollarında,
Sana düşünmeden sokak çocuğu diyenler,
Teselli ararlar olmayan vicdanlarında.

Aşman imkansız karanlıklarda,
Kapansa da gözlerin düş yolu yokuşunu.
Ninniler söyler sana hayalindeki ormanlarda,
Sevimsiz gecelerin sessiz baykuşu.
Bakıpta görmediğimiz aynadaki resmin,
Sorumsuz bir milletin yitik duruşu.
Ve her şeyin büyük bir inatla..
Bir gün gelip seni ihmalde yok oluşu…