Bilemiyorum ki, ben ne yaptığımı
Ömrüm de, hep harap oldu
Yıllarsa, yıllarımı kovaladı
Gençliğim de, kovuldu
Felek sen niye ki, hiç yorulmadın?
Bense, dolularına tutuldum

Beni o hazan’ın her sardığında, kül olup da savruldum
Düştüm, o korlu kollarına
Serildim de kaldım, ben bilemiyorum ki neden?
Senin yollarına
Toprak olupta yandım, bir hiç uğruna


Bu kaçıncı bahardır, niye ki anlamıyorum?
Ben yol geçen, bir hanmıyım?
Gelenler, gelipte geçecek
Her gelende, başıma türlü türlü de çoraplar örecek

Biz hangi gün ve hangi aydayız?
Bu yanımdakiler de, kim?
Hatırlıyamıyorum
Kaynayıp da, ben nerelere gidiyorum
Şu anlaşılmazlığın
Kızgın kazanlarında


Yolumu yok, yoksa fitneliğin alevlerimi sardı?
Zaten yürek, yangınlarda
Şu an; yıldırımların çaktı ve etraf aydınlandı, bedense karardı
Köz olmuş dudağım, aranır bir damlanı
Özlemin sokaklarında


El ısılarını alıp, senin canının canına varamazsam
Ben ki; ölürüm!
Ya sen, sen bensiz ne olursun?
Elinden oyuncağı alınmış, bir küçük çocuk gibi çırpınırsın
İlk duyguların, tam özünden alınan o ilk su
Sana hayat veren, ana sütü kadar değerlidir
Ortalıklarda da, kala kalırsın
Sonra da, bana acıkırsın
Sızlanırsın...

Ama! Ben yokum ki güzelim, sana tüm ruhumla gelebileyim
Kördüğümlerle, bağlanırsın...






(25.06.2011)AZAP...