gözlerini açtı etrafı boş gözlerle baktı,birden panikledi
sen kimsin seni tanımıyorum,nerdeyim
gözlerden dökülen yaşları silerek
ben senin annenim, dedi evdesin evladım dedi
benim annem dedi ,gözleri parladı
derin bir uykuya daldı,
uyandı etrafındaki kimseyi tanımıyordu yine
ne annesini ,ne kardeşlerini
panikledi ,bağırmaya başladı ,

annesi oğluna sarıldı
ben annenim,dedi

yeniden uykuya daldı,
bu kaç kereler devam edip durdu
annesi göz yaşlarını tutmayı bırakmış
yanındakiler onu teskin etmeye çalışıyorlardı,
yaşıyordu,insani hiç bir işini yapamıyordu,
ölüm oruçlarından kalan
yüzlerce korsikofludan biriydi,
kurtarılmıştı doktorlar tarafından
ama hiç bir şey hatırlamayan
yeni öğrendiği herşeyi ertesi gün unutan
hergün yeniden doğan
ertesi gün yeniden ölen
arafta kalmış biriydi,
geçmişten hiç bir şey hatırlamayan
yeni öğrendiklerinide ertesigün unutan
bir varlıktı,
ne geçmişi kalmış nede geleceği kalmıştı,
kurtarılmıştı,ama artık
ailesine kendisine acı bahşedilmiş
bir varlıktı,
ama ısrarla direniyor,uykuya dalana kadar
zihnini yeni bilgilerle dolduruyor,
direniyordu ,her zaman direndiği gibi
o bir korsikoflu olabilirdi,
ama herşeye direnen ,çelikten iradeydi,
insanlığın Prometheusu oldu
ateşi insanlara getirdiği için
cezalandırılan
karaciğeri hergün kartalar tarafından yenen
ertesi gün karaciğeri yeniden oluşan
işkencesi her gün tekrar eden
Prometheus gibi
artık onu insanlardan sayılmayacaktı,
artık o bir yarı tanrıydı,