Varlığın ve yokluğun ham haliydi,
bitkilerde,hayvanlarda her canlıda ve cansız da vardı,
onlarla eşti,


kozmolojik gazları kokluyor,ışıkların dalga boylarından
manzaralar izliyordu,onlarla huzuru en derinde hissediyordu,

DNA,RNA içinde adeninler,guaninler timinler gibi diziliydi,
hayata yön veriyor
güzel onun için karşımdı,
her şeyin ona ihtiyacı vardı,kendinin kendisine ihtiyacı yoktu,
her şey onunla anlam kazanıyor,onunla yok oluşu tadıyordu,

karanlıklar onunla aydınlanıyor,bilinmezler onunla aşikar oluyordu,
Heisberg belirsizliklerinde yol alıyor,
mikro,makro düzeyde her şeye nizul ediyordu,
etkisi varlıklarda,remizlerde gözleniyor,
varlıklara anlam veriyordu,
her şeyi çevreleyen eter gibi,
Atom altı ve üstü zamanda yaşıyor,
paralel derinliklerde yol alıyor,
Kainat gülü saklayan gonca gibi,
içinde tözünü taşıyordu,
geçmiş de gelecek de şimdisinde kayboluyordu,

O TRİSMEGESTUS’tan öteydi,