dağlarda
bozkurtlar dolanmakta aç kalmışlar
açlık içindeler,gözleri çakmak çakmak yanıyor
bibirlerine bakıyorlar
ne sevgiden nede öfkeden
açlar,açlık içindeler
artık onlar için ne dost var nede sürü
bir çember oluşturdular
dönmeye başladılar
sanki dans ediyorlar, ama bu dans
kan getirecek,ölüm getirecek
açlığı bitirecek belki
ama yozlaşma ve soysuzlaşma
kaçınılmaz
dönüyorlar, dönüyorlar,dönüyorlar
içlerindeki en yaşlı kurt düştü önce
sürüye ne çok katkısı vardı
geçen sene bir ayıyla boğuşmuştu
sürüyü korumuştu,tecrübesiyle ne tehlikeleri atlatmıştı,sürüyü yaşatmıştı
sonra yavru bir kurt düştü

üstlerine atladılar,şeVkle,zevkle,parçladılar,karınları toktu
artık aç değillerdi,
dişleri ve pençeleri kan içindeydi
hemde kendilerinden birilerinin kanı
aç değillerdi belki doymuşlardı
ama onursuz ve asaletten yoksunluk damgası
alınlarına yapıştı,toktular belki
ama artık lanetle anılacaklardı
diğer canlılar onları
vefasız ve onursuzlukla itham edecekler
kurtların dansı diye efsaneler anlatılacaKTI,
ADLarı duyulduğunda
kan kokan dostlukları hatırlanacak
lekelenmiş hatıraları kalacaktı