bakışının karelerini düşledikçe ben
sensizliğin bütün eskimiş suretlerine
çizgiler çekiyorum
aralayıp aralayıp dudaklarını
sevincin oluyorum

oysa, ben seni sevdikçe
mevsim hep kış kalmalı
bunu istemiyorum
yağmur durmamacasına yağarken
ruhumda mevsimler hızla dönmeli
gözlerin şiir ellerin sevda olmalı
ben gözlerinde ağlamalı
ellerinde hiç yürünmemiş
hiç bilinmemiş ülkeler aşmalıyım

bütün iyimserliğimin rüzgar direncinde
ışıltılı bir sırça köşktür düşünü gördüğüm
bu yalnızlık harmanında gülüşlerimle
yoksul bir sevdaya mendil açarım
üşür parmaklarım bölünür düşlerim
ben sevdayı ince gülüşünden tanırım

her sevdanın aşkla dönen değirmeninde
ay parlak yıldızlar ak yüreğimiz çıplak
geceler gündüzlere inat yaşamaktır
umarsız sızılar büyüdükçe
arar yüreğin efendisini sözcükler
efsunlanır gizemin tütsü krallığı
köleler pazara çıkarılır ve umutların kelepçeleri kırılır
çünkü; aşk /kirli bir mendildir/
sustukça kanla yıkanır/

Selahattin Yetgin