Anladım ki hırcın ölümler, hep hırçın zamanlara gebe.

bendeki hırçın okyanus maviliği
sana çarpıp gökyüzü oluyordu
kırlangıçlar göç ediyordu
kanatlar geçiyordu
aşk sözlerimizde


Aşk acı çekmelerden besleniyor

ihtimallerin penceresinden sarkıp

bulutlara dokunmak / ya da dokunamamak...

tebriklerim çokça şair...eyvallah

anladım ki biz
acı çektirmekten
sevemiyoruz birbirimizi




herşeyi o kadar iyi anlatmış ki bu dizeler
sustum !!!

beyin gücüyle herşey yapılabilir ama;
yürege hükmetmek zor...
ve maalesef bazen imkansız..
çekilecek bi acı varsa;
çekiyoruz..
alacaklarını alıp
vereceklerini verip gidiyor sonra...


kutlarım fulyaa m..

sevgilerimle
yüreğimdesin..
:)

Ne zengin bir dünyan var
ve inanılması güç ama okudukça kendi içinde girdaplaşan
farklı bir armoni harmanlıyor her dizede...

Hemde hiç ivme kaybetmeden.

Geç kaldığım için özür dilerim canım

Gönlüne sağlık

Sevgimle..

ölürken anlamak belki de aşkın fiyakasını bozan üç nokta gizidir...

tebrikler...

Yazan ve düşünen yüreğe sağlık

noktalarını tanıdım, ünlemlerine boyun eğdim
bu sendin, beklediğimdin
soru işaretleriyle
kucak dolusu çıkageldin

KALEMİNE YÜREĞİNE SAĞLIK...TEBRİK EDERİM

Çok güzel yağmur gibi duygu sağanağı tebrikler.Saygılar..

uzuuun uzuuun okudum fulyaa .. başa aldım bir daha okudum...sen de ki bu uzaklıktaki yakınlığın ya da yakınken ki uzaklığın işlenişini seviyorum...beni karşılıyor biraz herhalde...
selamlar sevgiler tatlım

Değişikti...Yazan ve düşünen yüreğe sağlık...Rabatlı

aşk hep yaralar beni..

oysa biz ölmek istiyorduk, can çekişmek acıtıyordu
can’ımızı çekişmeler, çekişmeleri can acısı yakıyordu

bir hüzün şöleni ... bir imgelem karnavalı ...

ne dersen de ...

yılgın ölüşleri yordu şiir ...

ölüm giderken, geliyordu şiir ...

tüm haşmetiyle ...

anladım ki biz
acı çektirmekten
sevemiyoruz birbirimizi




bu içimdekiler haziran soğuğu
bilmelisin iğde çiçeğinin
içindeki kuşkusunu




içsel yağmurlarda ıslanırken aşkın saç-ak-ları
ve kanamalı ölüm anlarında kıvranırken bakışlarım
cümle yoklamalarında buldum seni




boşluklarca düştüm
boşluklarda düştün
bir avuntu olduk dudak avazlarında




yara bendim
akan kan sendin
bu duvarlar zoruma gidiyordu
kaldırmalıydık aramızdan bu soğuk gururu
ben sevmem gereken birini sevmiştim
hepsi buydu




noktalarını tanıdım, ünlemlerine boyun eğdim
bu sendin, beklediğimdin
soru işaretleriyle
ve boşluklarla kucak dolusu çıkageldin




kaybetmek için erken, derken
bulduğum yerde yitirdim soluğunu
ellerin şehirlerce uzaktı
gözlerinin sıcaklığına dokunamıyordu gözlerim
yoktun yakınımda tüm yakınlığına rağmen uzaklardaydın
el kadar yakın değildin yamaçlarıma
uzaklığını ateşe verdim




ki bu gördüklerim
görmek istediklerim değildi
bulmak istediğin yerde aramadın hiç beni




giderken içimin vagonları senden
katar katar hasret akan şah damar sıcaklığıydı
bilmedin bile gittiğimi, hiç sezmedin



sana bir gitme anında tutulduğumdandı
bu can çekiş provaları



esrar içmiş duyguların dağılmışlığı vardı sende
ışıktan kamaşmış bir kalp kapağıydı göremeyen sezgilerin



bendeki hırçın okyanus maviliği
sana çarpıp gökyüzü oluyordu
kırlangıçlar göç ediyordu
kanatlar geçiyordu
aşk sözlerimizde




yeminlerimize yalan bulaşıyordu
çaresiz, ikilemlerin med cezir ırmağında
kayboluyorduk
aşk’ı kirletiyorduk
aşk ile




benzetmeler bezemiyordu çiçeklenmelerimizi
yorgun şiirler yazıyorduk birbirimize
ya da ben ne yazsan kendime sayıyordum
ihtimaller denizinde boğuluyordum




kimse bilmiyordu
uyku haplarıyla intihar etme çabasıydı bizimkisi
ama öldürmüyordu, sadece uyutuyordu aşk bizi




oysa biz ölmek istiyorduk, can çekişmek acıtıyordu
can’ımızı çekişmeler, çekişmeleri can acısı yakıyordu




kara bir bulut geldi
çöreklenmiş gibi yayıldı mayalanmış aşkın üzerine
pişmedi, çiğ kaldı damağımızda
oturdu aşk! içimize




kara kediler şaşkınlıktan beyaza kesildi
beyazlar sevmedi bizi
eli boş döndü yurduna aşk nöbetçileri



sevinemeyen garipler bahardan ümidi kesti
beklenmeyen bir kışta
çiçek açmış zavallı bir ağaç gibiydi pusuya yatmış ’birileri’
ki çığlıkları hala kabus olup giriyordu koynumuza ’kimilerinin’



kuyruk acısı can acısından beterdi
aşk yaraşıyordu acıya
hiç bir kıvranışa benzemiyordu krampları
eşsiz sancılar yokluyordu severken birbirimizi




şimdi sökülmüş ceplerini dikiyorum aşk’ın
kinden delinmesin diye sevgimiz
öfkelerden ayıklıyorum kalbimizin birliğini




öyle kesindi ki yargısı
öyle derin bir iç çekiş anında
katli vacip zamanlarda




yine de bilmezdik severken
böyle şahane / böyle flu ölüneceğini



ölünce anladık ki
tekrar doğmak da varmış
öldüğün yerden yeniden
-parantez içlerinde-
o fiyakalı aşk için...





--------------
Hangi nesne nihayetlenmedi ki,
Hangi sevda doyuyunca yaşandı
Zamansız esiyor kader rüzgarı
Kopuyor dalından güller zamansız
Taşarken gönülde sevda pınarı
Yıkıyor eller zamansız..........

Sevgim sevgin olsun can şaire,sevgi ve saygılarımla...

Aristo olsaydı tanımlamakta güçlük çekermiydi?; çekerdi.

şiir sanki üç hususta telkinde bulunuyor gibi

1-temayül içinde hakikati yansıtmış
2-sıradanlık yok hatta çok ileri gitmeden yermiş
3-klavuz niteliğinde diyebilirim ...

şiir Aşkı kıvılcımlar halinde kendi edasında anlatmış...

sanırım ilk yorumum bu sizin şiirlerinizde ama gerçekten beni mest etti..


kısacası eşyasız nesnesiz benim günümün şiiri seçtim sunağıma aldım değerli Şaire..

Saygılar.



*Dikçe tarafından 6/21/2011 12:02:36 PM zamanında düzenlenmiştir.

aşk için
aşk için aşk
aşk aşk için aşk.

.

Uslub açısından dıgerlerınden kendını ayrıştıran başarılı bir anlatım dili var. Dİzelerdeki betimlemeler, imgeler oldukça zenginleştirmiş şiiri... Aynı zamanda duygusu yüksek bir şiir olmuş. Kendi içinde tamperananı koruyan akıl, duygu, düşünce, birlikteliğinin insana özgü dışa vurumlarını dile getirmiş bir çalışma. Kendi öznelliğinin yanı sıra okurda düşünce perdelerini aralamaya namzet bir çalışma...

Kendi içinde mistik bir reenkarnasyon taşıdığına şahitlik ediyoruz. Dikkatli okuduğunuzda; Şairin kendi dunya bakışından(duygular dünyasından) topluma yönlendirdiği alt mesajı yakalamak mümkün. Bazı mısralar butunun dışına taşarak çok daha elıt bir hava katarken şiire, bazı mısralarda buda olsun sankı üstteki kıtaya uygun oldu şahıkasında bir göruntu verıyor. Genelin içinde öyle parıltılı dizeler vardı ki; "sana bir gitme anında tutulduğumdandı" yada "esrar içmiş duyguların dağılmışlığı vardı sende" dizelerinde örneklenebileceği gibi şairden çok daha parıltılı, akustık hayalı zorlayan daha mükemmel şiirler beklentısı içine girmemıze neden oluyor.

İnsanın görevi mükemmeli aramaktır felsefesıyle. Emeğine sağlık, yeni kelimelerde buluşmak dileğiyle...

"Aşk; Boşluktur...
Boşluktayken tutunduğumuz herşeye
Aşk dememiz de biraz ondandır..."

Cevaben;

Sahi aşık olunca mı dolacaktı kalbin boşluğu yoksa
müstehcen bir lafız gibi soyununca mı dilimizin ucunda (aşk)
ne çok sığıyor ellerimize iki nefes arası
iki kalp arası mesafe ne de uzun yollar barındırıyor
gitmekle bitmiyor,unutmakla yitmiyor , öpmekle aşınmak nedir bilmiyor (dudak)
Benim şiirimin kanatları varla yok arası
seninkinin bitmek bilmeyen bir macerası...

şiir
ÇOK KISA GELDİ...


akıcılığı muhteşemdi sevgili fulyaa.

kaç kere ölünür ki
bu dünyada ?
hırçın...