7
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1732
Okunma

Yine bir haziran akşamında,
Güneş batıp, açarken akşam sefaları
Buruk bir hüzün kaplıyor bedenimi
Bir uzak boşluğa bakıyor gözlerim,
Bir ırmağın deltasından savrulurken okyanuslara,
Dizeler kanıyor dudaklarımda
İçimde, Afrikalı bir çocuk ağlıyor...
Biz mi değiştik?
Yoksa yenik mi düştük zamana.
İki yanlış bir doğru etmez iken,
Kandırdık mı kendimizi...
Vuslat, Kafdağının ötesinde iken,
Menekşelerle bezenmiş gülistan mı düşledik
Biraz masum, biraz naif, yanılgılardamıydık...
Hani, dolu dolu yaşar da tüketirsin ya sevgiyi,
Biz yaşayamadıklarımızda mı tükendik.
Galiba biz, kendimize yenildik..
16/06/2011