her hali kendine aynadır asıl
teninde tüter harı
narı yürekte yanar
görebilseydin
bilebilseydin keşke
her ne varsa vardı kendi nefsinde ..





Mert YIĞITCAN
16 haziran 2011 istanbul

....


guzel bir yansima vardi
siirle anlatim guzeldi can dostum

anlami, insanin kendisine ayna tutan siirinizi kutluyorum

hazirlaniyoruz
hazirliyoruz


ne varsa ne hep kendinde ara
kendini adaletli bir sekilde sorgulayan canlara selamlar, sorularin sonu gelmesede... sonsuza kadar surecektir...

sevgi sunumlarim saygimla
.......

sevgiliyemi, kendi kendine bir iç muhasebemi yada GÖREBİLSEYDİN daha farklı anlamlardamı sabah sabah çıkaramadım fakat yazılım sıralanması cümlelerin mısraların sıralınışı yani kısacası kaleminiz güzel

her hali kendine aynadır asıl
teninde tüter harı
narı yürekte yanar
görebilseydin

Görebilseydinde gizli her şey...

Kendinde olmayan ne bilsin başkasını, gönlüne merhamet düşmemişse birinin ağlayan gözlerin anlamını anlamaz
kendi katılığından karşısındakinin gözyaşlarına da ''sahte'' damgası vurur. Gönlü yanmayanın gözünden yaş düşer mi?
O yaşların çıkış yeri göz kenarları olsa da membası gönül...

Şiirin finali de müthişti, kutlarım, selamlarla

her hali kendine aynadır asıl
teninde tüter harı
narı yürekte yanar
görebilseydin
bilebilseydin keşke
her ne varsa vardı kendi nefsinde ..


Kutlarım harika dizelerdi...özeldi şiir...selamlar esenlikler gönülden....

fırtınaları hisset biraz
loş sokakları ağlayamazki şu yorgun kentin
dilleri yataklığına suçlanır
yüreği susuşlarda
Görselliğiyle birlikte güzel bir serbest çalışma olmuş...Emeğinize ve yüreğinize sağlık...selamlar...

görebilseydin keşke ...




sonsuz bir nur yağar
yağmur ıslatır teni
usulca eser rüzgar
söylenmemiş şarkıların ikliminde
dinlenir durur ışıltılı bir gül goncası
dağınık saçlarında ağıt





sen aldanma söylenenlere ki, yalandı hepsi
çöl yangınıdır aslında yürek
solgundur güneş
har sende saklı bir güz yangını





tüten dumanında gizli yalanların
üstü açık zabıtları küllenir sayfa sayfa
düşerken takvim yaprakları
narı araman boşuna
o volkan söndü artık





fırtınaları hisset biraz
loş sokakları ağlayamazki şu yorgun kentin
dilleri yataklığına suçlanır
yüreği susuşlarda





bence sen ağla şimdi
haykır kendinde yitik umutlarına
kaybolan saf sevgilerine ağla
nefsin hoş çıkmazlarında ara kendini yeniden





hesaplar uçuşur
sessizce yazılır ölüme adın
gölgeler aksidir
yalanı mahfuz
yaşanmış boş hayatların





ölgün ruhlar dolaşır her yerde
hepsinde nefs
kadere hükmedişin kaygısında
ruhlar katib olur
kendi yazgısına





her hali kendine aynadır asıl
teninde tüter harı
narı yürekte yanar
görebilseydin
bilebilseydin keşke
her ne varsa vardı kendi nefsinde ..





Mert YIĞITCAN
16 haziran 2011 istanbul

Şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.