4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1420
Okunma
Rüzgâr çıkrığıyla derinlerden çekilen suları içmek gibidir hayat, yaşam arzulu yüreklerimizi güneşe serince. Her tutunuş bir nasır bırakır elde ve biz tutunduğumuz aşkların güvertesinden mutluluk serperken denizlere. Duraklamasız bir coşkunun basamaklarına varınca nefeslenir, bir yukarı, iki aşağı düşerken yaşamın dikey limitlerinden sarılırız hüzzam şiirlere. Aşk düşünüşümüz, ruhumuz buruk gülüşümüz ve yaşamak da sancılı sular gibi sonsuz yükseklerden toprağa dökülüşümüz olur...
Gözümün dolu savaklarına tutma gövdeni, üşürüm
Mevsimler çığ olur, aşkın düze iner mor dağlardan
Karanlık bakışlarınla süzme beni, sesim seni karşılar
Tutun özlemin gecikmiş katarlarına, hıçkırıkta raylar
Yorgun gönlüme ser gövdeni, yaşanmıyor sevdasız
Yaşamın titrek hıçkırığını süpürmekte çöpçüler
Omurgası kırık bir düşünüşün kamarasında adam
Sıkışıyor yüreğim, gözümün bebeğinde aşk üşüyor
Zamansız bir yağmur ansızın bedenime yağıyor
Korkuyu sallıyorum dizlerimde, düşlerim vesikasız
Herkes kendi ülküsünü saklıyor masum yüreğinde
Her sabah umudu kazıyor insanlar aşkın kabuğuna
Sevinci uçuruyor bir çocuk, kurumuş yaş yanağında
Ucuz bir düşünüşün tütsüsü dolanıyor aynalarda
Akvaryumda balık boğuluyor, yaşamak hesapsız
Unutuldum helal sevişmelerin yaylı yataklarında
Çocuklar büyüyor yaşamın topraksız sokaklarında
Mor patikalı dağları arıyor adam, gövdesinde aşk
Y/alaz bir ağrı yüreğinde, yaşamak firari bir düş
Iskalanmış bir hayaldir mutluluk, kendine yal/ansız
İçimde gülümsüyor bir resim, albümde hüzünler
Unuttuk birbirimizi sevmeyi, dünde kaldı seviler
Kendi dam/arını arıyor umut, ömürde çentikler
Sitem hicranın çekmecesinde, peşrevde eller
Mağrur bir sessizlikmiş gözyaşı, aşk hep riyasız
Selahattin Yetgin
5.0
100% (3)
Cevap Yaz