Allah’ım kuluna bakarak sana,
Yönelmeyi deniyorum, olmuyor!
Kitabında okuduğum imana,
Ciğerimi banıyorum, olmuyor!

Peygamberler göndermişsin bir zaman,
Bize nasip olan bu ahir zaman,
Kıyamet vaktini beklerken zaman,
Anlıyorum, yanıyorum, olmuyor!

Baksam; aynalarda gördüğüm şekil,
Sonsuza yol tutmuş çoğul ve tekil…
O şekil benim mi, ben miyim vekil?
İçten içe kanıyorum, olmuyor!

İnsanlık dersine çalıştım desem;
Kazanın derdine alıştım desem;
Arifin hasıyla buluştum desem;
Yine yalnız dönüyorum, olmuyor!

Kaç ayeti inkâr eder bir sözüm.
Gözyaşım kurudu isyanda özüm.
Allah’ım korkundan ağlasın gözüm.
Ağlasa da, sanıyorum, olmuyor!

Hasretinden vuslatına göçümü,
Kervan edip ağartsam da saçımı,
Aşk ateşi sarmalarken içimi,
Birden bire donuyorum, olmuyor!

Kurmadan rengârenk dünya düşümü,
Örs ve çekiç arasında başımı,
Yâr etsem de, kendi mezar taşıma…
Ben kendimi tanıyorum, olmuyor!

Unuttur bana tüm şöhreti, şanı,
Makam sevdasını, haram kadını,
Dünyevî’yim, kibrin iğrenç tadını,
Kınıyorum - kınıyorum, olmuyor! ! !