Ben polyannayım anne..!
Sen hep güldüğümü görüyorsun.
Hayat denen bir oyunda mutluluğu oynuyorum.
Son perdede mavi düşlerimde/ yakamozlara bakarak ,
.... ölüyorum anne.!

Bir sırlı bulmaca nın son satırında/ geçmiş zamanımı aradım
Siyaha boyanmışdı gençliğim..
Altı hecede tek bir soru vardı benliğimde,
Ben şimdi nerdeyim..?

Emeklemeden kalkabilmeyi öğretseydin bana ,
Doğruluk ekseninde tökezlemezdim belkide.
Sen olmadığın da yalnız kalmazdım kaderimle.

Alaaddinin sihirli lambasına ihtiyacım var.
Çocukluğuma ben olmaya gitmek istiyorum.
Durdurup zamanı altı yaşıma gitmeliyim.

İnce memet gibi eşkiya olmaktan sıkıldım,
Çocuk olmalıyım gerçekten gülebilmek için.

Bu benmiyim sırlarımı sandıklardan çıkarmış ,
Ben kimdim ben ne için yaşıyordum.

Kendimi bulduğum zamandı aslında ,
Kendimi kaybettiğim o an....

Hiçler içinde telaşlanıp yokluğa alışıp,
Var olmayı unutmamak için buldum kendimi .

Ben bir polyannayım anne...


Cahilliklerimi yırtıp attım bu gece,
Ben oyundan çıktım banane...
Bezden örülmüş bebeğimi verin bana,
Kiraz ağacının altında beşikleri kurun,
Yıkın gökdelenleri çimenlere basmak istiyorum.

Doğduğum şehirde doğduğum gün ölmek istiyorum.






1 HAZİRAN 2011
AYŞE CANİBERK
GÜMÜŞ KALPLER