………………………………………………………………………………………………………………………………..
Gözlerim
Şu fani alemde seyran eyledim
Ağlasana ne durursun gözlerim
Zalim gurbet eli mesken eyledim
Ağlasana ne durursun gözlerim

Her zaman acıdır gurbette aşım
Feleğin elinden ağrıyor başım
İstemem sağlığı bitiktir işim
Ağlasana ne durursun gözlerim

Gezdim bu diyarı bulmadım fayda
Kimisi gurbette kimisi köyde
Ayrılık verilmiş bize ne fayda
Ağlasana ne durursun gözlerim

Bağım dumanlıdır ötüşmez kuşlar
Aksine gidiyor tuttuğum işler
Feleğin sitesi bağrımı haşlar
Ağlasana ne durursun gözlerim

Viran olmuş bizim baba yurdumuz
Günden güne artar bitmez derdimiz
Sefili’dir mutlu değil ferdimiz
Ağlasana ne durursun gözlerim
…………………………………….
Hodlu Sefili-2-( Mehmet Asan)
…………………………………………………………..
1940 yılında Artvin’in Yukarı Hod (şimdiki adı Yukarı Maden) köyünde doğdu. Asıl adı Mehmet Asan’dır. İlkokulu köyünde okudu.

Şiire ve aşıklık geleneğine ilgisi küçük yaşlarda başladı. Köyünün aşıklarından Şamili, Mahcubi dışında Narmanlı Sümmani gibi birçok başka aşığın şiirlerini öğrenerek kendini geliştirdi. Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla bilgisini pekiştirdi. Ayrıca yörede anlatılan birçok halk hikayesini öğrendi.

Yaşamındaki sıkıntılardan yola çıkarak Sefili mahlasını kendine uygun gördü. Son yıllara dek şiirlerini gizli tuttu. Birçok defter doldurmuş olmasına karşın kimseye göstermedi ve çoğu tanıdığı bile Sefili’nin şiir yazdığından haberdar olmadı.

Ayrıca Aşık Efkari’yle deyişmelerde bulunan, 1920’lerin başında yaşlı bir nine olarak anımsanan ve asıl adı Safiye olan bir Sefili, Yusufeli’nin Okar (şimdiki adı Havuzlu) köyünden, asıl adı Mevlüt Gökalp olan Sefili ve asıl adı Habil olan Şavşat’ın Tibet (şimdiki adı Cevizli) köyünde doğan bir Sefili daha bulunmaktadır.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
________________________________________
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-184-)(-)(-)(

Gezdin Dünya denen bu koca hanı
Söylesene, ne ararsın gözlerim
Kimler geldi geçti kalanlar hani
Ağlasana ne kurursun gözlerim

Kul kula kul olmuş hakkı unutmuş
Baş olan gelipte halkın uyutmuş
Yolsuzluk,rüşvetle yükünü tutmuş
Çağlasana ne görürsün gözlerim

Bir görüşte döndürdü bak şaşkına
Doyum olmaz bu güzelin meşkine
Bir ahu gözlünün yanıp aşkına
Dağlasana ne sorarsın gözlerim

Sevdiğimle felek açtı arayı
Göz göz oldu saranıp yok yarayı
Kaderin elinden deyip karayı
Bağlasana ne durursun gözlerim

Terk eyledim yenemedim hışmımı
Ruhum bile terk ediyor cismimi
Yaş düşmeyen kuruyan şu çeşmimi
Yağlasana ne erirsin gözlerim

Özledim diyorsun gözde sürmeyi
Bırak deli gönül hayal kurmayı
Hani sevdiğini tekrar görmeyi
Sağlasana ne yorarsın gözlerim

Lüzumsuz seninle dağları aşsak
Sevdadan kavrulup bendinden taşsak
Elleri elinde göz göze koşsak
Yeğlesene ne kararsın gözlerim

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz