gönlümden bir feryad eksildi
vurdu sızılı düşlerin sabrını
yeminli akşamların ortasına
çok saklı yüzümle


bu vakit cendere koptu
oluklarımdan süzüldü kanım


yol ayrımı kıyılarına akıntımın


siyah bir gülün kadifesinde
uludu çakallar
çöl çanlarıyla mırıldandı
en ince dikenler
toprağı koparıp yangınımdan
gittiler ölüme
eş olmaya
tohumu bitmez yerlerde
ruhum gibiydiler
her seferinde
bencil


biz kalbin unutulan yerlerinde susardık



ilk soğuk konuşma bu
derinleşen denizin sessizliğinde
saldırgan kırgınlığım zehir
kapanınca kulaklarıma
uyanmadan acemi mevsimler
düşlerim kelebek dansı
kıvranışlarına




kaderi az hüzün zamanda
geri çekil suretim
başka sesler çağalıyor
aklımda
ellerimde kör bıçaklar
anıların dikişlerini söküyor


ılık bir rüya sızıyor yüreğimden

mavi trenlerle kendime dönüyorum