İçimde bir kadın var sessizce ağlayan
İçimde sensizliğin bıraktığı derin izler
Söylenmemiş sözler yazıyorum sana
Oturup bir köşeye sensizliğe içiyorum

Boş kadehleri yüreğimde parçalıyıp
Sensizliğe ağlıyorum hıçkıra hıçkıra
İçimde bir kadın var kalbi kelepçeli
İçimde sensizliğin bıraktığı derin izler

İçimde tarifi mümkün olmayan sözler
Seni yazıp aşkımıza ağlıyorum susarak
İçimde bıraktığın acılarla avunuyorum
Belki seni anlamıyor gibi hissetsende

Duygularını çok iyi anlıyorum küçüğüm
İçimdeki kadın artık özgür ve suçsuz
Artık göç eden kuşlar kadar özgürsün
Kanatlarını özgürlühe çırpa bilirsin
Hiç usanmadan hiç korkmadan kadınım

Hiç bir söz yokturki aşkı anlatmayan
Hiç bir söz yokturki seni unutturabilen
Dokundukça tenlerimiz bir birimize
Dudaklarımız çaresizliğe bürünüyor

Beni unutma dedikçe seni arıyorum
Herşeyi unuttum sevmeyi sevilmeyi
Bir tek seni unutamıyorum birtanem
Dalıp dalıp gidiyor gözlerim sensizlihe

Ömrümün son demlerini yaşıyorum
Karaladığım beyaz sayfalarda saklısın
Gözyaşlarım içime akıyor sessizce
Sadece sen varsın hayal dünyamda

Sadece sana aşık bu serseri kalbim
Biliyorum tüm yaşananlara ramen
Beni unutma desemde unutacaksın
Unutmak ve unutulmak benim kaderim
Sana son sözüm beni unutma kadınım...

Ufuk Güney