Birgün bir karınca uzun bir yola çıkmış
Ve karıncaya dostları sormuşlar yolculuk nereye
Karıncada şöyle bir dönüp ardına bakmış
Yüküm ağır yolum çok uzun demiş

Ne siz sorun nede ben söyleyim demiş
Ve karınca ömrünü geçirdiği topraklardan
Sessiz sakin gözü yaşlı öylece uzaklaşmış gitmiş
Ve dosları karıncanın böyle sessiz sakin
Gitmesine hiç bir anlam verememişler

Ve ilk günün gecesinde barınmak için
Bir yer bakarken önüne bir ışık belirmiş
Ve karınca çok korkmuş kim var orada deyip
Seslenmiş ve karşıdan bir ses gelmiş

Korkma karınca ben ateş böceğiyim
Sana hiç bir zararım dokunmaz demiş
Ve ateş böceği sakince karıncanın yanına sokulmuş
Gecenin bir vakti dışarda ne yapıyorsun demiş karıncaya

Karıncada şöyle bir düşünmüş ve cevap vermiş
Hayallerimin peşinden gidiyorum demiş
Ve ateş böceği sadece gülüp geçmiş
Kuru sıska bir karıncanın ne tür bir hayali olabilirki demiş

Başlamış kendi kendine saçma sapan düşünmeye
Ve ateş böceği karıncaya dönmüş sormuş
Hava soğuk dışarda çok kar var üşürsün demiş
Bu gece bende kalırsın ve sabah olur olmaz düşersin yollara demiş

Karınca ateş böceğinin teklifine çok sevinmiş
Fakat karıncanın içindeki korku hala devam ediyormuş
Ve başlamışlar birlikte sabahakadar sohbet etmeye
Fakat ateş böceğinin aklından gece boyu hiç çıkmamış

Bu karınca nerden gelir nereye gider diye
Kendi kendine düşünmüş kalmış ve sonunda sabah olmuş
Karınca sana birşey söyleyebilirmiyim demiş
Karıncada tabiki söyleyebilirsin biz artık dostuz demiş

İznin olursa bu uzun meşagatli yola bende seninle çıkmak istiyorum demiş
Karınca ilk baş tereddüt edip şöyle bir düşünmüş
Ve sonra karar vermiş peki tamam demiş ateş böceğine
Gündüz arkadaşım gecede ışığım olursun demiş karınca

Ve ateş böceği öylesine çok sevinmiş öylesine mutlu olmuş ki
Karınca gibi iyi yürekli sıkı bir dost bulduğu için çok mutlu olmuş
Ve bu ölümüne dosluğun hikayeside böylece başlamış
Şarkılar söyleyerek oyunlar oynayarak yollarına devam etmişler

Karınca tek başına çıktığı bu uzun meşagatli yolda
Biraz geçte olsa farkına varmış ateş böceğinin sıkı dosluğunu
Birlikte geçirdikleri zaman su gibi akıp gitmiş
Ve birgün gelip karınca amansız bir hastalıha tutulmuş

Ve ateş böceği buna çok üzülmüş ve ne yapacağını şaşırmış
Düşünmüş taşınmış birlikte çıktığım bu yol arkadaşımı
Böylece yarı yolda çaresizce bir başına bırakamam
Bana yakışmaz deyip ve ateş böceği karıncayı sırtına alıp
Bu meşagatli uzun yola başladılar sessiz sakin koyulmaya

Ateş böceği kara kara düşünüp taşınmaya başlamış
Neden çıktığını bile bilmediği Bu yolda Önlerine bir nehir çıkmış
Ve bir dalın üzerine çıkıp kendilerini nehirin akışına bıraktılar
Bir gerçeği anladılarki bu dostluk ölümüne bir dostluktu
Ve son nefeslerini bile çıktıkları bu yol uğruna feda ettiler

Ufuk GÜNEY