nasıl sızlıyor damarlarım
üzüm salkımı dallarına
saçlarımı doluyorum
uzunca sarmaşık oluyorum
biri önde
diğeri arkada
sen oluyorum




şurada
benimle yürüyen gölgeler
ardında





sarı yaprakların
kırık ve soğuk kış gürültüsü
sesi dehşet damarlarıma düşen
damlalarla ısıtıyorum
seni



seni
dağ başlarında ayrılıklara
gülerken buluyorum
tüfeğinin ucunda
çıplak ve ölü yüzünü
delip geçecek diye
göz çukurlarımı
kırlangıç oluyorum



ya alıp başını gidecek sesim
felaketim olursa
korkuyorum
üzerimde
yırtık yaprağın
uzaklara sürtünüp yaralanıyor
bir telaş ki
geceyi kalbime kapak yapıp
gülüyor
işin kötüsü ben ağlıyorum
dağların işkence yüzüne




alabora güzellikler yürüyor
gözüme
yokluğun bıçak gibi işaret
alnımın çizgisine
giderken seni sevmekten
ilk defa kadere
ışık hüzmelerini bırakıp
katıla katıla
gülüyorum