Bu soğuğu yedikçe oldu
Ellerimi pervazlara gömüp
Nefesimi tutmalar.
Mezemde gecem, bilemezsin.

Anlamıyorsun.
Ne sevgin mesele,
Ne sen.
Susturuyorsun.
Attıkça atılıyor içime
Hala bilmiyorsun.

Neyin var diyeni
Sorduğuna pişman edesi bir doluluk,
Bu elimde tuttuğum suskunluk.
Çehrem gibi değil içdeki cepheler,
Hala yorgunluk.

Günler mi kaldı eskitmediğim şuncacık vaktimde,
Geceler mi kaldı.
Aydınlıkları söndürmediğim mi kaldı ışık gösterilerinde
Yoksa sevincim mi kursağım da kaldı.

Ne kaldı ?
Söyleyeyim mi ?
Elimdekiler sadece gece yarısı günaydın demeler.
İnsanlar afallar.
Saçmalıyor der
Derde derleme derler.
Ki sade tek bir kişiden kaynaklanıyorken.
Sustum.

Daha neler görecek bu kül tablosu anne ?
Yada görebilecek miyim dersin (u)mutluluğu ?

Kara geceden, karanlıktan başka dostum yok anlarım da
Şu ellerimi birinin tuttuğu hissine anlam vermek çok zor...

Geceye günaydınlar olsun.

...