Gidişin bir kor gibi düştü yüreğime
Alevleri buz dağlarını çözdü
Akmayı unutmuşken yaşlarım
Yokluğunda yanaklarımın süsü oldu
Şimdi ise bana kalan
Tenimde bıraktığın kokun
Oysa ben değimliydim
Mezarı olmayan bir mefta
İhanetten kefenlere sarılmış olan

Dünlerim yalanların uğrak yeriyken
Bu günüm sevgi dolu bakan gözlerinin
Geleceğim ise verdiğin sözlerin
Unutmuşken tüm güzellikleri
Bir demet papatya ile sızdın yüreğime
Dilim korkudan diyemese de
Gözlerim sana sevgimi haykırıyor

Ayrılıkta akan yaşların
Boynumu süsleyen sadakat incileri oldu
Gidişinin ardından bu şehir
Gözyaşlarına boğuldu
Yağmurlar senin izlerini silmek ister gibi yağıyordu
Oysa bilmiyorlardı
Sen çoktan benim yürek sızım olmuştun
Bir anka gibi küllerinden doğmuştun
Korları sönmüş yüreğimde
Bana uzattın ellerini gülümseyerek
İlk kez güvenerek tutum ellerini
Sende beni yaralamayacaksın değil mi
Çünkü ben sana ömrümü adayacağım yürek sızım