Senin gülmen için benim ağlamam
Senin yaşaman için benim ölmem gerekiyormuş


Bir kısır döngü bir med-cezir
Bu sevda. Kemirmeye hazır
Acılarım, karıncalar mezar kazır
Yavaş yavaş ağır ağır yüreğimde
Puslu bir güneş demler çayımı

Garip bir tesadüf
Şakağımda hüzün
Kanaması durmaz hasretin
Şarkılarıma nefes olur
Acıysa ellerindeki kadeh
Yüreğini rüzgarlara savur

Bir kara gözlü kale düşecek diye
Ben sevdamdan dönemezdim
Göğsünde ay taşır vadimdeki sis
Başucumda karanlık siluetin
Seni seçemem gözlerindeki kardan
Gülüşün hürmetine eskittim yüreğimi
Boşluğunu kaldıramadım hala odamdan
Ne zaman seni arasam
Hayalinin gerçekliği söner
Olsun be yar
Bırak sensizlik otağım olsun

Öldüremedin sevgimi
Kül edemedin aşkımı
Gidişine aldırmadan
Seni vurdukça yüreğim
Daha çok seviyorum seni
Ben çözemedim bu sırrı
Sırra eren âşık yakarmış ya kendini
gelde söndür bu yangını artık
Üşütmesin yüreğimi gül ayazları
Buzlar sarmasın, yara almış gönlümü

Sevmek, gitmek kadar kolay değildir gülüm
Unutma! Her tükeniş ölüm değildir gülüm


08 01 2007
Hüseyin Özbay