Emeğim kurumadan düştüm kalabalık peşinde yolllara

Uzun ve ince dar sapa yollarda,
yaya kalmış ayaklarla ararım, yatağımın yolunu .
kendi gölgemle sohbet eder,
önümde yürüyen tanımadığım topluluğu
düşman bilip selamsız beklerim.
önümde giden ins anların yolumdan çekilmelerini sabretmek zor şey



Bir direğin tepesine
dağcı gibi tırmanan karıncayı izlerim
her gün
aynı saatte karşımda
nereye gidiyorsun diye seslendiğini hissederim
galiba .... o benim yürek sesim mi.?
... bilemiyorum
nereye bacım..?
kendi gölgemden korkuyorum.
Yol kenarlarında çam ağaçlarıyla dertleşip
patronumun maaşı geciktirmesini çekiştiriyorum
Gene meteliksiz yollardayım
.... ah gelemedi gitti ay başı ..


Duasız mı çıktım yola bilmem annem
yolun açık olsun... ! demeyi unuttu galiba
kırmızı ışığa yakalanır oldum
nerdesin anne be..!
beni unutma..! ben yoldayım geliyorum
bırak şu film izlemeyi diye
isyan edesim geliyor
geçmek bilmiyor zaman
kalabalık içinde yanlız kalmak ne zor şeymiş ..

bugün kimse aramadı dostlarım sanal alemde oyunlara mı daldıki
aysel kocasıyla arası düzeldi galiba neyse öle olsun............

Evin yolunu bulana kadar böle geçer zaman

İşçi olmak
yollarda kalmak
kalabalıkta tek başına kalmak
böyle bir şey işte.

Gene kazmışlar yolları emek izleri var
soğumuş bir demli çay
tozlanmış şeker küpleri
Sahipsiz yol kenarında içilememiş bile belliki


Masa başı ustalarının işi çok kolay
dört tekerde saniyede bulunur evin yolu
iz bırakmadan geçer giderler
yağmurda arkalarına bile bakmadan
yolda kimler kalmış umursamadan
bir kez dönüp bakabilseydin
küfürlü yüzleri görebilirdin arkandan çağrılmadan



işçisin sen işçi kal kızım ............
anlamayı
bakmayı
görebilmeyi
bilir işçi her zaman










1 MAYIS 2011
AYŞE CANİBERK
GÜMÜŞ KAPLER