elimi uzatsam denizi tutar gün
fısıltılarında dip öyküler kanatsız birer gömü
dalgalarıysa sırtıma çarpan eski düş
ğöğsümde mor rengi ölümler haziran uzatması
denizin aya yükselen yapraklarında
yığınca yalnızlık
yığınca el
topraktan kopanların demir iskeleti
anlamsız iplerin sabah gerilmesinde
elimi uzatsam denizi yalar gün
ki güneşin yüzü ğöğün gürültüsünde
yağmur bulutu








sarı tohumların benzinde gülen zaman
yangın bir yaylımın dili
döner bağrına ateş değen toz dumanlarıyla meydanda
saatleri öpen av sessizliğin salıntı merdivenlerinde ayaklar
uzayan şarkısına çocukları da mühürler
yaralanır ayna herkeslerin ağzında
her çığlık ölüm kırıntısı yas
anlatma bana annemin karanlık soluğunu
parmakları tutan tesbihi
günah zamanlarına
umudu doyuran esintinin deliliğinde
rahatı kaçar kuşların da
saadet bileniyor uyuyup uyanan
yanık ezgilerde
anlatma beni bana bağlayan
ağaçsız gölgeleri







esmer masalın kabuğunda seçik parlayan kalabalıklar
ve hiçbir dalgınlığa sığmaz teknelerde zaman
duasız kentin mırıldanmalarında duvarlar
hıçkıran bir kadının sisli ekmeğinde
ağaran adam


dahası
mahzun resimlerde siyah ceket
anlatma bana
kıpırdamıyor iklim
yeşil saksıda
ölüm