Kazak dağlarında görkemli hâlde
Ne şirin gezerdi Aybüke hanım
Tam bir Osmanlı’ydı asildi yolda
Kibrini ezerdi Aybüke hanım

Gülzârın içinde en güzel güldü
Felek yâr olmadı acıyla güldü
Aldığı mendili sevdası bildi
Ağıtlar dizerdi Aybüke hanım

Aybüke hanımın bağrında talan
En yakın dostuydu yârini çalan
Dedi ; “Gayrı bize kavuşmak yalan”
Gül içre Gülzârdı Aybüke hanım

Ayrı diyarlara savurdu rüzgâr
Of derken içinde kavrulurdu hâr
Mendili koklarken dinerdi efkâr
Ağyârdan gizlerdi Aybüke hanım

Yıllar oluk oluk gözünden aktı
Oysa ki ümidi hâlâ sıcaktı
O yokken saçına tarak yasaktı
Eliyle bozardı Aybüke hanım

Gerçek vefaların sesi gibiydi
Rüyada bâdenin tası gibiydi
Sevda bağlarının süsü gibiydi
Ruhunu yazardı Aybüke hanım

Bazen at üstünde elde asası
Kimseden korkmazdı yoktu tasası
Göktürk bakışlıydı bozkurt yasası
Kaş çatsa üzerdi Aybüke hanım

Tam bir Türk kızıydı iffet timsâli
Gökte ay gibiydi huzur visâli
Mahzûndu melüldü ceylan misâli
Dağları süzerdi Aybüke hanım

Bekledi beklenen çıkıp gelmedi
Yıllar yarasını asla silmedi
Özü özge idi onsuz gülmedi
Vefada Hazar’dı Aybüke hanım

Yorgun dideleri yokladı yağmur
Öperek her gece kokladı yağmur
Sırrını herkesten sakladı yağmur
Gözüne nazârdı Aybüke hanım

Hâlâ ellerinde duruyor mendil
Adını anarken bir eşi kandil
Ömür geçse bile değişmiyor dil
Ahdini sezerdi Aybüke hanım

Zaman saçlarına aklar kondurdu
“Felek felek” derdi; bizi kandırdı
Mevla yüreğine sabır gönderdi
Mâ’nâda yüzerdi Aybüke hanım

Aşkın sâf hâlidir işte bu hâli
Bu yüzden Zühre’ydi hâlâ cemâli
Haramı bilmedi helâldi dili
Tespihte bezerdi Aybüke hanım

Beklerken gözünde sönmedi ışk’ı
Ukba’ya bıraktı âsûde meşki
Şerh etti Makberî işte bu aşkı
Duysaydı kızardı Aybüke hanım

Makberî…..26/04/2011….21:45…İst