-mutsuz musun?
-hayır, sadece mutlu değilim
-peki sen? mutlu musun?
-bilmem, sadece mutsuz değilim

boş bir tuval gibiyim bugün
neyi resmedeceğini bilmeyen…



biraz kırmızı, biraz mavi ve işte mor
başım k-açık renklerle dertte
fırçalarım belaya sevdalı birer rakkase



bir ucubenin geçmişini ar-al-ıyorum bugün
saatini sorguluyorum geçen anın
bu karmaşa da kaybolan şimdi bir tek ellerim
ellerim gülizar tohumu
ellerim deva sanki yumuşak yastıklarda



k-adın dedim
‘bir atımlık bulut’
k-adın çürüyor bu safsatada
uçurumda açan çiçekleriyle
ve gökyüzünde çırpınan düşleriyle
tereddüt etmeden kanat çırpıyor
ne hazin, ne u-mutlu



bekleyişler
yosmaca
üryan bir lahza
biraz buruk bir hazla
çokça sükut v-ardı
dudağın kıvrımında
ve yitirilmiş
gamzeli
hünerli tebessüm-ler



günebakanların gözlerinde
yardım çığlığıydı tuvalime düşen resim
sarı değildi gözyaşları
biraz mor, en az mor, en çok mor
ve mordu suretleri





öyle ya her katil bir gün mutlaka geri dönerdi cinayet mahalline
ve her katil elbet düşünürdü maktulünün acılı gözlerini
benim kaybolduğum o temmuzu düşlediğim gibi







fulya/nisan2011