……………………………………………………………………………………………………………………………………………
Atalar Sözü Destanı

Tut atalar sözünü kalbi selim ol
Gönülden gönüle yol var demişler
Gider yavuzluğun tab’ı halim ol
Sert sirke küpüne zarar demişler

Her kara uzatma elin eteğin
Yelkovana döner ahır emeğin
Nitekim göllerde şaşkın ördeğin
Başın kor kıçından dalar demişler

Aldanma cihanın sakın varına
Düşmeyegör onun ah-ü zarına
Bugünkü işini koyma yarına
Yar yıkıldığı gün tozar demişler

Çoktur bu alemde boşa yelenler
Kande bilenler ile bilmeyenler
Eskiden adettir dağdan gelenler
Bağda olanları kovar demişler

Dediler bu pendi sordumsa kime
Tuz ekmek bilmeze müşkilin deme
Kül kömür ye namert lokmasın yeme
Gün olur başına kakar demişler

Arzeyle bu pendi kendi özüne
Dost addetme her güleni yüzüne
İncinme dostunun doğru sözüne
Doğru söz insana batar demişler

Bir mürşid-i kamil bulmayanlara
Pirler nasihatın almayanlara
Sözünün ispatı olmayanlara
Bir dipsiz kile boş anbar demişler

Yar ile ettiğin kavle ver karar
Kar etmezsen bari eyleme zarar
Aza kanaat et olma tamahkar
Ucuz satan tezcek satar demişler

Kanaat halkasın bırakma elden
Elinden çıkmasın der isen dümen
Deve ahu gibi boynuz isterken
İki kulaktan da çıkar demişler

Güneş balçık ilen sıvanmaz ey dil
Bi-zeban da olsa bellidir kamil
Kendüden gayruyu beğenmez cahil
Kendi çalar kendi oynar demişler

Hileyi irtikap etme kıl hazer
Desinler sana bir er oğlu er
Sen elin kapısın çalarsan eğer
El de senin kapın çalar demişler

Gerek şaki olsun gerekse said
Kerim kereminden eylemez teb’id
Böyledir Mevla’dan sen kesme ümid
Gün doğmadan neler doğar demişler

Levni nasihatı pirlerin böyle
Durub-ı emsalden hazm ile söyle
Meydan-ı hünerde ağırlık eyle
Ağır bassa beğni ağar demişler

________________________________________

AŞIK LEVNİ
…………………………………
17. yüzyılın ikinci yarısında Edirne’de doğduğu, ilk gençliğini orada geçirdiği ve 1732’de öldüğü bilinmektedir. Asıl adı Abdülcelil Çelebi’dir.

Şiirlerinde Aşık Ömer etkisi gözlenebilen Levni şiire olan ilgi ve yatkınlığına karşın daha çok ressam yanıyla öne çıktı.

Bir süre İstanbul’da, bir süre Bursa’da yaşadı. Topkapı Sarayında nakkaşlık eğitimi aldı. Sonraki yıllarda 2. Mahmut zamanında sarayın baş ressamlığına kadar yükseldi ve asıl ününü bu yolla yaptı.

Levni, alışılagelmiş saray dilinin aksine şiirlerinde dönemine göre duru bir Türkçe kullandı.
________________________________________
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-151-)(-)(-)(

Atalar sözünü boşa söylemez
Bir usul,bir erkan yol var demişler
Seven yiğit boşa gönül eylemez
Gönülden gönüle yol var demişler

Seversen yürekten candan sev emi
Böylesi aşkların bozulmaz demi
Kaptansız deryada yüzer mi gemi
Dünyada bin türlü hâl var demişler

Sevdayı bilmeyen bilmem ki ne der
Terk etmez maşuğu elemle keder
Gör nasıl çırpınır ah-ı zâr eder
Bülbülün aklında gül var demişler

Şu deli gönül ki olmuş çağlayan
Sevda ateşidir yürek dağlayan
Yiğidi ahu’ya böyle bağlayan
Güzelin saçından tel var demişler

Gülü gonca başka yerde açmazmış
Tutulunca başka güzel seçmezmiş
Ana’dan geçermiş yardan geçmezmiş
Cananda doyumsuz dil var demiler

Eğer göremese döner,dövünür
Onun hayaliyle uyur avunur
Yarini görünce nasıl sevinir
Sevgide sihirli el var demişler

Canan başka kokar bilenler bilir
Arayan kokudan sevdiğin bulur
Sevdiyse uzaktan kokusun alır
Kokusun getiren yel var demişler

Sanki ılık yağmurudur nisan’ın
Tükenir mi Yüce Mevlâ’m ihsanın
Tadına da doyum olmaz busenin
Lebinde bir,şerbet,bal var demişler

Doyumsuz haz vardır her bir anında
Aşk ile durulur Hâk divanında
O güzelin kaş gözünün yanında
İpek libasıyla şal var demişler

Her gün gelir diye yollara bakan
Yarinin ardından ağıtlar yakan
Gönlü kırık kara sevdayı çeken
Kim bilir kaç tane kul var demişler

Derler ki gönlünden efkarı dağıt
Eğer tutulmuşsa kar etmez öğüt
Sevdiğin alıp da sarmaz sa yiğit
Gözünden dökülen sel var demişler

Günlünde gülleri ölüp solunca
Cananı yitirip yalnız kalınca
Sevdiği yüzünden Şeyda olunca
Mecnunu gezdiren çöl var demişler

Ayrılık zehrini bende çok tattım
Bir güzel yüzünden eridim bittim
Tutunmak üzere elim uzattım
Lüzumsuza kuru dal var demişler

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz