Otobüsün son koltuğu
Camdan dışarı bakan bir yüz
Yanımda tanımadığım bir dost
Elimde baba yadigarı tesbih
Gözümde kalın çerçeveli bir gözlük
Kucağımda Orhan Pamuk’un son romanı
Önümdeki masada ;
Muavinin ikram ettiği
Bir pet bardak çay
Ve çikolata
Kirli sakalımda
Her mola veriş sonrası
Dökülen kolonyağı
Yanı başımda bir değnek
Ve onun yanında
Bir deprem sonrası
Tek kalan bacak
Önümdeki koltukta
Yaşlı bir adam
Ve onun yanında
Tanıdık bir yüz
Camdan vuran
Bir ikindi vakti güneşi
Gözlerimin solgun bekleyişi
Ve hala gözümün önünde
Yarin bi başkasına gidişi
Şimdi sıra dağlar boyunca gidiyorum
Camdan dışarısını seyrediyorum
Yalnız kalmış bir kavak ağacı
Bulanık sulu bir ırmak
Kendini rüzgara bırakmış bir güvercin
Derenin kenarında bir değirmen
Tepede koyunla çoban
Çeşmenin başında
Atının üzerindeki ağa oğlu
Ve bakracını dolduran köylü güzeli
...

Sonra yine sen
Ve sana gelen
Tek bacaklı bir ben