Yarsa da bağrımı hasret bıçağı,
Sevdayı yaradan sayasım gelmez…
Hep sürsün isterim bu rüya çağı,
Bir saniye bile ayasım gelmez…

Vuslatta tutuklu kaldı sabahım,
Lütuf umar senden feryadım, ahım.
Kalmadı inan ki zerre iştahım,
Bir kaşık aşımı yiyesim gelmez…

Her bir bakışından bin haz saçılır,
Böyle bir esrardan nasıl kaçılır.
Seni gördüğümde dilim açılır,
Başkasına tek söz diyesim gelmez…

Sensiz akan zaman kurşundan ağır,
Yılların altında toz oldu bağır.
Ellerin sözüne kulağım sağır,
Bir kelime bile duyasım gelmez…

Biter mi dünyanın derdi, kederi,
Bir nefes sevgiyi geçmez ederi.
Seyreder dururuz; ileri-geri,
Sensiz bu tempoya uyasım gelmez…

Sensiz hayat artık taşımaz mana,
Dinmez susuzluğum dalsam ummana.
Yayılmış hayalin her yer, her ana,
Yerine hiçbir şey koyasım gelmez…

Sen özlemin, aşkın en hoş adısın,
Sen, deli gönlümün tek inadısın.
Sen, sevda denilen hissin tadısın,
Bitecek sanırım doyasım gelmez…

Sevda en samimi, en kalbi akit,
Alamaz yerini ne mal, ne nakit.
Ermeden Rabbimin biçtiği vakit,
Ettiğim kavilden cayasım gelmez…

Eskilerden geri hani ne kalmış,
Gidenler yanına bir şey mi almış.
Dense de aşk yalan, vuslat masalmış,
Hayali gerçekten soyasım gelmez…

Veli BOSTANCI