……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ardahan (Ardahan Destanı)

Hücum edip kafir tabur bağladı
Bilmem ki ne olur halin Ardahan
Bunu gören ehl-i İslam ağladı
Gonca iken soldu gülün Ardahan

Müzeyyen çarşılar virane kaldı
Dil bilmez kimseler içine doldu
Kalmadı şenliği tarumar oldu
Yağma oldu cümle malın Ardahan

Sultan Hamit bizzat gafletten uyan
Ortalıkta kaldı hep sabi sübyan
Satıldı vilayet ayan be ayan
Şikayete yetmez dilin Ardahan

Biz de ol hüdaya çok ettik kusur
Selatin camiler hep kaldı esir
Haber olsun sana İstanbul Mısır
Her yandan kesildi yolun Ardahan

Saat on ikide toplar atıldı
Toz dumanı birbirine katıldı
Ne zaman ki imdat yolun tutuldu
O zaman kırıldı belin Ardahan

Emiroğlu Tabya odlara yandı
Kahraman Kaptan Bey pervane döndü
Seksen bin düşmanla yalınız kendi
Duman sardı sağın solun Ardahan

Ağlayıp İsmail sen kılma zarı
Ezel taktir etmiş cenabi bari
Düşmanın canına cehennem narı
Soldu al yeşilli gülün Ardahan
…………………………………..
AŞIK İSMAİL
…………………………………………………………………..
(1828-1907)Artvin ilinin,Şavşat İlçesinin Garkilop (Bu günkü adı Çoraklı) olan köyde 1928 yılında doğdu. Asıl adı İsmail Hakkı’dır.Hkkında çok fazla yazılı ve sözlü kaynak buluınmayan aşık için,bazı kaynaklarda, Osmanlı-Rus Savaşında (1877-1878) subay olarak görev yaptığı yeralmaktadır. Bu dönemde yazdığı »Ardahan Destanı« yayımlanmıştır. Elde bulunan şiirleri ve ordudaki görevi itibariyle belli bir eğitim gördüğü anlaşılmaktadır.

Günümüze ulaşan fazla şiiri olmayan Aşık İsmail, köyünde öldü ve orada toprağa verildi.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
________________________________________
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-145-)(-)(-)(

Düşman geldi karaları bağlattı
Sonunda hepsini sürdü Ardahan
Çoluk çocuk anaları ağlattı
Düşmanın defterin dürdü Ardahan

Zalım düşman yağmaladı her yanı
Kalmadı dükkanı,evleri,hanı
Masum insanımın döküldü kanı
İşgali çok ağır gördü Ardahan

Aman vermediler şehire köye
Ne ister bizlerden gelirler niye
Her karış toprağı Vatandır diye
Uğruna ne canlar verdi Ardahan

Mert değil ki düşman kötüydü niyet
Her canlıya burada ödetti diyet
Kadın,çocuk,yaşlı çekti eziyet
O yıllar ne kadar zordu Ardahan

Öldüler de aman dilemediler
Türk ismini buradan silemediler
Ekmek bulsa katık bulamadılar
Yaşamak ateşti kordu Ardahan

Göz yaşı,acı var her bir anımda
Mükafat elbette Hâk mizanımda
Bu zulüm sürerken Aradahan’ımda
İnsanlık şaşıydı kördü Ardahan

İsmail’in dil’i oldu Lüzumsuz
Sır kalemi eli oldu Lüzumsuz
Mezallimden deli oldu Lüzumsuz
Gün geldi hesabın sordu Ardahan

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz