Öyle bir gel ki dök! Yapraklarımı
Hep sararıp soldur, beni sevgilim
Susuzluktan çatlat! Topraklarımı
Ben artık vallahî! Bende değilim

Nefesin, ejderha, nefesi olsun
İçim dışım ateş, misâli yansın
Kalbimse aşkının, küfesi olsun
Seni taşıdığına, dünya inansın

Öyle bir gel ki çek! Beni içine
Unutayım birden, kendi zâtımı
Cevap veremeyim, nasıl, niçine
Aşkınla düşeyim, ben tezâtıma

Bir bakışınla et! beni tuzla buz
Kalbimde fırtına, kopar âniden
Dök gizli yarama! ince ince tuz
Yansın acı ile, her gün yeniden

Kapanmasın yaram! kanasın yine
Şikâyet edersem, eğer, nâmerdim
Derdine bir dergâh, olsun bu sine
Bütün her şeyimi, emrine verdim

Tek seni düşünsem! Sabaha kadar
Dilimden düşmesin, üç hece adın
İnleyip dursam âh! aşktan zârâzâr
Mevti unuttursun, kor bûse tadın

Soner Çağatay / 00:10 / 7 Nisan 2011 / Wuppertal

Kelimeler:

zârâzâr: inleyerek
tezât: zıt