yana yakıla günlerin son demine,
zafer müjdesi almış bir edayla,
ayılıp attığımda kendimi koynuna sabahın.
aklıma düşersin...
belli belirsiz bir sızı yudumlarım.
dünya buğulanır..
gözümde net olan senden kalan,
ellerimle büyüttüğüm ayrılık nağmeleri.
bana bakıpta kendine acıyan,
o masum çocukların kırılan oyuncakları gibi..
bıkkınlık verdiğim aşırı sevmelerim.

........................................
ve bir haykırış geceden sana.
dudağımdan dökülür bir çırpıda.
sen benim her şeyim, hiç bir şeyimsin...
.................................................

her şey ve hiç bir şey,
ne yazık matematiksel tanımla,
tanımı olmayan bir sıfırsın.
içindeki halkadan kurtulamadığım,
beni çevreleyip yutan azgın,
zamansızlıklar senden akıyor ruhuma.
ağlıyorum...
ağladıkça anlam kazanıyorum.
yanıyorum...
arta kalan kirlerden arınıyorum.
hadi durma diyorum ardından,
oysa ne durması zamandan bile,
hızlı bir feryatla akıp gittin benliğimden.

................................................
ve bir sitem tüm aşıklardan sana.
kulaklarında çınlasın daim.
sen benim her şeyim, hiç bir şeyimsin...
...............................................

en güzel resmimde silik bir çocuk yüzü,
üstünde çizgilerde yok üstelik.
seni tanımadan önce olsa gerek.
gönlümün nakaratsız kalan ezgileri.
kilitli kapılar ardında,
kendimden bile sakladığım hatıralarımın.
yüzü yalan maskeli, hırsızısın.
an an erirken ömrüm ,
bir gürültüyle yerleşirsin,
en onulmaz yaralarıma.
kanıyorum...
kanadıkça canlanıyorum.
köz gibi alev almak için,
senden nefes dileniyorum..
yazık....

..................................................
ve bir umut ışığı benden sana.
ne olur gelme bir daha, dayanamıyorum.
sen benim her şeyim, hiç bir şeyimsin
..............................................