gözlerini dikmiş göğe
yeni sular beklerken dere
varlıkla yokluk çarpışıyor
tenkafesinde

yakasına yapışmış ölüm
yaslı, yorgun başı
duyulmayan türküsünde suyu
yağmura muhtaç

ferahfezaya açılmayan
ve hiçliğe çoğalan
yaşam hamallığı iken soluğu
yine de gayreti var…

/dolusunu boşaltırlarken
belki de kurutacaklar onu!/

çocuklar, bağrış çağrış içinde
yüzemeyecekler neşeyle
rahat döşeklerinden, çekilerek atılacak dışarı
yosunlar, çiçekler, börtü böcek

suyu bulamayan salkım söğütün
yıkanmayacak saçları
sonrasında
büyük süslü binalara
yer açılsın diye
bitecek onun da yaşamı…

beyaz kâğıtta gidip geliyor bir şairin eli
boşluğa dağılıyor kalemin sesi
ve büyük bir damla düşüyor gözünden
kimbilir, belki de bu damla kurtarır dereyi!...


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir