saçlarımı akdenizli avuçlarınla okşa
ellerimi ayaklarımı inadımı kır
onları karadenizli şevlerde yeniden doğur
oğul...sonra gel de yanıma otur.
önce egeli birkaç söz fısılda kulaklarıma
sonra dudaklarıma doğulu bir türkü sür
ve nihayet... gözlerimin içine
anadolulu anadolulu bak n’olur.

mavi sular sedir/ bedenimi oraya yatır
sesini halsizliğime ninniler söylerken yor;
zihnini daha fazla nasıl sevebileceğine.
yedinci dalgayı aşkımız için sakla
ve artık benim gibi
ve artık kendin için
ve artık hiç kimse kadar
tuzlu bir meydan savaşının gönüllü neferi ol.

yüzlerce yıl yaşamak falan istemem
rüyalarıma onyedinci yüzyıl getirip bırak.
mozart’tan önce düşün/ düşlerini çabuk tut
adımı daha doğmadan lacrimosa koy
ve birden değil oğul
zamanı yavaş yavaş...
zamanı damla damla...
zamanı nota nota
saman kağıtlarda tuzla soldur.

vazgeçilmez aryalarımı sök al gönlümden
güneyli kadınların bronz...
kuzeyli kadınların soluk...
egeli kadınların şen...
anadolulu kadınların bor bağırlarına as
bağırsınlar/ ben vazgeçtim sen de sus...
kalemini martının ağzına emanet et
o yazar/ biz okuruz
söylesene/ şiir ıslansa n’olur
ki oğul;
edebiyat vakti değil bu/ işimiz çok;
gel...
soluma sokul.

daha dünya kadar öleceğiz anlamıyor musun?
mezar taşlarımızı aşk
mezar taşlarımızı yaş
mezar taşlarımızı tuzla yoğur.

oğul...
sana demediler miydi?
ebediyetin yolu tuzlu olur.

JD/ 15.08.07/ Antalya


Lacrimosa, latincede gözyaşı anlamına gelir ve aynı zamanda W. Amadeus Mozart’ın "Requiem" adlı cenaze operasının 9. bölümünün adıdır.