sırtıma yüklediğim dirim şehir gerinir
yüreğimin kesik vuruşlarında
ağlaşır yağmur kuşları
göz ağrısı gibi gece
ah çöker dizlerime yılgın duvar



eşikte sulu sepken
ıslak ıslak damlar
kimsesiz saçlarıma
mayına gömülür bal çiçekleri ölgün



ah bozulmuş
dünyanın kızıl töresi
zindanların açık paslı kapısı…
bağrında dağdan adamlar uyur
kısık sesli
ardında
kâh yurtsuz süzülür mavi
kâh meskensiz dolanır bahar



siste kavgam
süpürür güneşten bir nehir aheste
ayak izlerimde mor su birikintileri
başım dik bakışlarımda gölge
peşimde
cehennemin ağzını körükleyen gözlerin



ancak buzlu rüzgarda durulur ruhum
kâhin Tanrı’nın işinden ne anlar
bir sparta kadınının sabrıyla beklerim
yüreğimde toprağın dingilliği



ah hadi gel


parmaklarımdaki zilleri çal
arzu sesi duysun
birleşsin kar taneleri



yalnızlığın gece vurgunu
pers hayaletleri gibi avlarken kalbi

aşkı sınamak niye



ah hadi
durma gel





gönül gençyılmaz