Yangına çevirme yüzünü insan
Yangına çevirme
Hepiniz bir damla su taşıyın
Yeter bir damla
Niyetiniz varsa göl olmaya
Söner mi hiç körükle giderseniz ateşe
Terekemiz elimizde, hüküm Tanrı’dan
Mecburiyetimiz var taş atana ekmek atmaya

Yüzümüz eskiyor Tanrım
Barut kokusu kesiyor tenimizi
Güvercin kanatları kızıl
Ve sana ihanette kullar
Onlar gerçeği anahtar deliğinden görüyorlar
Küskün müsün beşere, bir el atsana
Milyonlarca yılın öğretisi hebâ
Savaşarak kazanılmıyor barışlar
Kulaklar sağır, belki de bir tek kan sesi duyuyorlar
Bir kez daha sesli anlatsana
Okur yazarlık yetmiyor anlamaya
Hükümsüz tüm iletiler
Artık seni duymuyor onlar

Çocuklarımız cinnetle büyüyor Tanrım
Öylesi olağan, yağmur gibi kurşun yağıyor
Bomba yağıyor
Onlar gürültüden korkuyor
İnsanlık kanıyor
Elleri kanlı
Savaşanın da, kendini koruyanın da
Onlar bilmiyor
Dikenli tellerle bölünmeseydi herkese sunduğun bu topraklar
Afrika’da ölmezdi çocuklar
Dünya beşerin değil miydi
Unuttular
Her zerresi sahiplenmiş
Paylaşmıyorlar
Gözü yaşlı çocukların resmi
Ustura kesiği yüreğimde

İndirsene dört kitabı sil baştan Tanrım
Onlar senin içini okuyamıyorlar


Yüzünü barışa çevir insan
Barışa
Ve asla unutma
Tarihte hiçbir barış kazanılmadı savaşla


Gerçeğe geniş açıdan bakan, baktığı yerden insanı gören ve savaşa karşı sesimi anasayfaya taşıyan sayın seçici kurula, değerli yorumlarıyla destek veren, sayfamı ziyaret eden sevgili kalemdaşlarıma teşekkür ederim. Sesimizin duyulacağına dair umudumu hiç kaybetmeden, sevgimle...