bahar bahçelerinde
çıngıraklı gülüşlerle filizlenen dallar
ağacını boğardı sevince

yoksunum
geçmişin gölgesinde duran
ağaç gölgemden
cılız nehirler kadar zor akıyor zaman
ezberimde sus sayıklamaların…

uzak şarkılardan, tiz bir yankı dönüyor içimde
“kalbimin sahibi sensin”
denizden bir nağra kopuyor
ağıdınla şahlanıyor rüzgâr
gelgitleri bitmiyor
camlarda vuran hazan, senden yâdigâr

/hükmü daim sürer ömrünce
görülmez içteki yaranın izi

lâcivert bir gecede
karanlık denizin sularında batarken
duyulmayan imdat sesi!/

dar odalarda boğulur nefes
çatlar varlığındaki sabır
çatlamaz tohum

kavuşmasız
ölümsüz yaşanmışlıklar içinde
bitmez savaşın
hergün bir ayna kırılır bedeninde

döner durur aynı gün dönümü
şans yeniden dönmez
uzaklardasın şimdi
yüzüme mühürlü
bitip tükenmeyen yağmurların…


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir