Tarih yapraklarında feryât ile gözyaşı
Mehmed’imin cephede bedenden koptu başı


Ana bağrı yaralı, kahroluyor gün be gün
Olmadık hiçbir zaman düşman elinde sürgün


Çanakkale geçilmez, haberleri bile yok
Türk’ü aç bilmesinler, muhabbetle gönlü tok


Tekbirlerle inlettik emsâlsiz yüce dağı
Hainin semalarda yükselmedi bayrağı


Müşkül durumda iken yardım etti peygamber
Sırtlan arayıp durdu sığınacak rahat yer


Sağanak hâlde yağdı el, ayak, göz, çene, kol
Duâlar duyuldu hep mermiden, kurşundan bol


Şehadet şerbetini içenlerden olmuşuz
İman dolu göğüsle harbe giden kulmuşuz


Mevlâ’mdır hikmetini haklı nefere veren
Melekler değil miydi daima kanat geren


O ne müthiş savaştı, tanık oldu asuman
Feda etti canını Hakk’a tapan Müslüman


Makber dar gelir bize, biz ki cennet kuşları
Anzak geri kaçıyor, öne eğik başları


Ne silah var ne hançer, yalnız hilâlden bere
Vatan aşkı galipti, serpildi kalleş yere


Şehidimin kanıyla sulandı zafer gülü
Boğazdaki su değil, vahşetten bir kan gölü


Yürekte ukde oldu bitmez sanılan elem
Bütün dünya biliyor, destandır Çanakkale’m.


Havvanur YAVUZ
YAŞ: ON DÖRT