şehla bir üveyik bıraktı
ve kızıl bulutsu
bir şey düştü gökyüzünden
tuttu serçe parmağımdan
gidenlerin hepsi döndü
dönenler yurduna gitti

gecenin ortasında
bir sokak lambası gibi loş
ayaza verdim sırtımı
nefesimden üşüyen tek kişi
olsa olsa bu ayrılıktır
düşlerim sıcacık

bütün sebeplerim sendin
sen bütün sebeplerimin içinde
aynalarımı kıran yüz
ihtilal çocuğu ömrümün
asma dalında sallanan
beyaz şarap tortusu

anlamayabilirim seni
ama ne olur bana kızma
bir hat üzerinde ikimiz
iki kesik çizgi gibiyiz
istikbal yokluğundan mesul
inan ben değilim

değilim yüzünün perdesi
göğsüne sinen ağrı
bir keresinde nasıl olur
unutmuştum seni
üstünden kaç asır sancılı
geçti gitti bilmem

gözlerin heyecan dolu
gözlerin bir avuç
boncuk içinde saklıyken
seçilebilen tek renk
körün aklındaki nokta
kavuşmak sevgilim